Σύμφωνα με εκτιμήσεις της Παγκόσμιας Τράπεζας, το κόστος της φροντίδας υγείας για τα νοσήματα που σχετίζονται με το κάπνισμα ποικίλλει στις διάφορες χώρες μεταξύ 0,1 και 1,1% του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος. Εντούτοις, μελέτες στην Ευρώπη δείχνουν ότι το κόστος αυτό μπορεί να είναι ακόμη υψηλότερο. Το άμεσο και έμμεσο κόστος του καπνίσματος στην Ευρωπαϊκή Ένωση υπολογίζεται μεταξύ 97,7 και 130,3 δις Ευρώ το 2000, ποσό που αντιστοιχεί στο 1,04 ως 1,39% του ακαθάριστου εγχώριου προϊόντος της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Με βάση τα στοιχεία της ΕΣΥΕ για το 2004, μπορεί να υπολογισθεί ότι το κάπνισμα ευθύνεται τουλάχιστον για 700.000 ημέρες νοσηλείας στην Ελλάδα (4,3% του συνόλου), χωρίς να υπολογίζονται οι έμμεσες συνέπειες του καπνίσματος (ΕΣΥΕ 2006. Επιπλέον, όλα τα νοσήματα που οφείλονται στο κάπνισμα συνδέονται με μακροχρόνια και υψηλού κόστους εξωνοσοκομειακή φροντίδα.
Μια ενδεχόμενη μείωση του αριθμού των καπνιστών στην Ελλάδα κατά 15% (δηλαδή από 37,5% σε 32%), θα οδηγήσει μέσο-μακροπρόθεσμα, σε ένα περιορισμό των άμεσων δαπανών περίθαλψης κατά 200 - 300 εκ. Ευρώ ετησίως και θα προσφέρει μια σημαντική ανακούφιση στο εθνικό σύστημα υγείας.
Οι μισοί θάνατοι από αυτούς που οφείλονται στη χρήση καπνού συμβαίνουν κατά τα πλέον παραγωγικά χρόνια της ζωής. Αυτό έχει ως συνέπεια τη μείωση των δεικτών παραγωγικότητας και την απώλεια οικονομικών ευκαιριών για ανάπτυξη. Το γεγονός ότι οι πληθυσμοί που θα πληγούν περισσότερο είναι αυτοί που αποτελούν το βασικό παραγωγικό δυναμικό του πλανήτη καθιστά το πρόβλημα ακόμα σοβαρότερο, ενώ οι απώλειες παραγωγικότητας είναι τεράστιες. Αλλά εκτός από την πρώιμη θνησιμότητα, οι καπνιστές έχουν και μεγαλύτερη νοσηρότητα, γεγονός που συνεπάγεται αυξημένο αριθμό απουσιών από την εργασία, μειωμένη παραγωγικότητα κατά την εργασία και πρόωρη αποχώρηση από την εργασία.Ασφαλώς, πέρα από τις έμμεσες οικονομικές απώλειες, τα προβλήματα υγείας που προκαλεί ο καπνός δημιουργούν μια τεράστια επιβάρυνση στα συστήματα υγείας. Οι χρόνιοι καπνιστές νοσηλεύονται συχνότερα, για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα και καταναλώνουν περισσότερους πόρους του συστήματος σε σύγκριση με τους μη καπνιστές. Ετσι, το κόστος θεραπείας και νοσηλείας τους είναι ιλιγγιώδες.. Για την Ελλάδα έχει υπολογιστεί ότι το κόστος περίθαλψης νοσημάτων που οφείλονται στο κάπνισμα ξεπερνά τα 2,14 δισ. ευρώ ετησίως, ποσό δυσανάλογα μεγάλο σε σχέση με τις δυνατότητες του συστήματος υγείας, ενώ ειδικότερα για το ΕΣΥ, η νοσηλεία ασθενών εξαιτίας του τσιγάρου κοστίζει περισσότερο από 500 εκατ. ευρώ ετησίως.Αλλά και ο ίδιος ο καπνιστής επιβαρύνεται οικονομικά για την αγορά των τσιγάρων. Για μια μέση κατανάλωση 20 τσιγάρων την ημέρα, ένας Έλληνας καπνιστής ξοδεύει περίπου 60 ευρώ τον μήνα ή 720 ευρώ ετησίως. Σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας, το κάπνισμα φτάνει να κοστίζει έως 80 ευρώ κατά μέσο όρο τον μήνα ή πάνω από 2,6 ευρώ την ημέρα. Το ποσό αυτό είναι πολύ μεγαλύτερο για πολλούς καπνιστές που καπνίζουν περισσότερα από 20 τσιγάρα την ημέρα.Από την άλλη, σύμφωνα με πρόσφατη έκθεση του ΠΟΥ, ο έλεγχος του καπνίσματος εξακολουθεί να υπεχρηματοδοτείται. Ετησίως δαπανώνται 173 φορές περισσότερα δολάρια απ' όσα συλλέγονται ανά τον κόσμο από τον επιβληθέντα φόρο στον καπνό, προκειμένου να εφαρμοστούν αντικαπνιστικές δραστηριότητες. Οι δε αντικαπνιστικές δραστηριότητες που εφαρμόζονται καλύπτουν κάτω του 10% του παγκόσμιου πληθυσμού. Το 2009 μόνο σε 17 χώρες ίσχυαν αντικαπνιστικά μέτρα.Η Ελλάδα είναι μια χώρα που υποφέρει από τον καπνό. Το 43,2% περίπου των Ελλήνων καπνίζουν και το ποσοστό αυτό είναι ακόμα υψηλότερο για τις νεαρές ηλικίες. Η πώληση προϊόντων καπνού “τονώνουν” την “εθνική οικονομία” και για αυτό γίνεται ανεκτό. Και όμως κάθε άλλο.
Σίγουρα όλοι θα θέλαμε αυτά τα χρήματα να διατίθενται για άλλους σκοπούς. Δίνουμε τα μισά μας χρήματα για να πάρουμε τσιγάρα και τα άλλα μισά για να γιατρευτούμε από αυτά. Επιπλέον δουλεύουμε περισσότερες ώρες για να μπορέσουμε να τα πληρώσουμε. Είναι εύλογο να σκεφτεί κανείς πώς θα ήταν η ζωή του εάν 1. Δεν ξόδευε τα χρήματα αυτά σε τσιγάρα αλλά τα μάζευε, 2. Δεν ξόδευε χρήματα για γιατρούς και φάρμακα και 3. Δούλευε λιγότερο.
Εάν κάποιος καπνίζει 30 τσιγάρα την ημέρα μπορεί (αν σταματήσει) 1. Να συγκεντρώσει €14.400 σε 10 χρόνια και 2. να δουλεύει 1 ώρα λιγότερο κάθε μέρα ή 250 ώρες λιγότερο το χρόνο ή 30 μέρες λιγότερο το χρόνο χωρίς να στερηθεί τίποτα.
Επίσης, πολλοί καπνιστές αναφέρουν ότι λόγω της αύξησης της τιμής των τσιγάρων έχουν ελαττώσει σημαντικά τον αριθμό των τσιγάρων που καπνίζουν ή ακόμα ότι το έχουν κόψει. Επομένως έχοντας δύο κίνητρα (υγεία και οικονομία) οι καπνιστές μπορούν να επιτύχουν αυτό που οι ίδιοι και οι υπόλοιποι επιθυμούν ταχύτερα: να διακόψουν το κάπνισμα.
Πηγές:http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=163406http://www.smokestop.gov.gr/economy.php?m2=economyhttp://www.nosmoke.gr/smokingandconsequences/articlesaboutsmoking/278-oikonomia.html
Μια ενδεχόμενη μείωση του αριθμού των καπνιστών στην Ελλάδα κατά 15% (δηλαδή από 37,5% σε 32%), θα οδηγήσει μέσο-μακροπρόθεσμα, σε ένα περιορισμό των άμεσων δαπανών περίθαλψης κατά 200 - 300 εκ. Ευρώ ετησίως και θα προσφέρει μια σημαντική ανακούφιση στο εθνικό σύστημα υγείας.
Οι μισοί θάνατοι από αυτούς που οφείλονται στη χρήση καπνού συμβαίνουν κατά τα πλέον παραγωγικά χρόνια της ζωής. Αυτό έχει ως συνέπεια τη μείωση των δεικτών παραγωγικότητας και την απώλεια οικονομικών ευκαιριών για ανάπτυξη. Το γεγονός ότι οι πληθυσμοί που θα πληγούν περισσότερο είναι αυτοί που αποτελούν το βασικό παραγωγικό δυναμικό του πλανήτη καθιστά το πρόβλημα ακόμα σοβαρότερο, ενώ οι απώλειες παραγωγικότητας είναι τεράστιες. Αλλά εκτός από την πρώιμη θνησιμότητα, οι καπνιστές έχουν και μεγαλύτερη νοσηρότητα, γεγονός που συνεπάγεται αυξημένο αριθμό απουσιών από την εργασία, μειωμένη παραγωγικότητα κατά την εργασία και πρόωρη αποχώρηση από την εργασία.Ασφαλώς, πέρα από τις έμμεσες οικονομικές απώλειες, τα προβλήματα υγείας που προκαλεί ο καπνός δημιουργούν μια τεράστια επιβάρυνση στα συστήματα υγείας. Οι χρόνιοι καπνιστές νοσηλεύονται συχνότερα, για μεγαλύτερο χρονικό διάστημα και καταναλώνουν περισσότερους πόρους του συστήματος σε σύγκριση με τους μη καπνιστές. Ετσι, το κόστος θεραπείας και νοσηλείας τους είναι ιλιγγιώδες.. Για την Ελλάδα έχει υπολογιστεί ότι το κόστος περίθαλψης νοσημάτων που οφείλονται στο κάπνισμα ξεπερνά τα 2,14 δισ. ευρώ ετησίως, ποσό δυσανάλογα μεγάλο σε σχέση με τις δυνατότητες του συστήματος υγείας, ενώ ειδικότερα για το ΕΣΥ, η νοσηλεία ασθενών εξαιτίας του τσιγάρου κοστίζει περισσότερο από 500 εκατ. ευρώ ετησίως.Αλλά και ο ίδιος ο καπνιστής επιβαρύνεται οικονομικά για την αγορά των τσιγάρων. Για μια μέση κατανάλωση 20 τσιγάρων την ημέρα, ένας Έλληνας καπνιστής ξοδεύει περίπου 60 ευρώ τον μήνα ή 720 ευρώ ετησίως. Σύμφωνα με πρόσφατη μελέτη της Εθνικής Στατιστικής Υπηρεσίας, το κάπνισμα φτάνει να κοστίζει έως 80 ευρώ κατά μέσο όρο τον μήνα ή πάνω από 2,6 ευρώ την ημέρα. Το ποσό αυτό είναι πολύ μεγαλύτερο για πολλούς καπνιστές που καπνίζουν περισσότερα από 20 τσιγάρα την ημέρα.Από την άλλη, σύμφωνα με πρόσφατη έκθεση του ΠΟΥ, ο έλεγχος του καπνίσματος εξακολουθεί να υπεχρηματοδοτείται. Ετησίως δαπανώνται 173 φορές περισσότερα δολάρια απ' όσα συλλέγονται ανά τον κόσμο από τον επιβληθέντα φόρο στον καπνό, προκειμένου να εφαρμοστούν αντικαπνιστικές δραστηριότητες. Οι δε αντικαπνιστικές δραστηριότητες που εφαρμόζονται καλύπτουν κάτω του 10% του παγκόσμιου πληθυσμού. Το 2009 μόνο σε 17 χώρες ίσχυαν αντικαπνιστικά μέτρα.Η Ελλάδα είναι μια χώρα που υποφέρει από τον καπνό. Το 43,2% περίπου των Ελλήνων καπνίζουν και το ποσοστό αυτό είναι ακόμα υψηλότερο για τις νεαρές ηλικίες. Η πώληση προϊόντων καπνού “τονώνουν” την “εθνική οικονομία” και για αυτό γίνεται ανεκτό. Και όμως κάθε άλλο.
Σίγουρα όλοι θα θέλαμε αυτά τα χρήματα να διατίθενται για άλλους σκοπούς. Δίνουμε τα μισά μας χρήματα για να πάρουμε τσιγάρα και τα άλλα μισά για να γιατρευτούμε από αυτά. Επιπλέον δουλεύουμε περισσότερες ώρες για να μπορέσουμε να τα πληρώσουμε. Είναι εύλογο να σκεφτεί κανείς πώς θα ήταν η ζωή του εάν 1. Δεν ξόδευε τα χρήματα αυτά σε τσιγάρα αλλά τα μάζευε, 2. Δεν ξόδευε χρήματα για γιατρούς και φάρμακα και 3. Δούλευε λιγότερο.
Εάν κάποιος καπνίζει 30 τσιγάρα την ημέρα μπορεί (αν σταματήσει) 1. Να συγκεντρώσει €14.400 σε 10 χρόνια και 2. να δουλεύει 1 ώρα λιγότερο κάθε μέρα ή 250 ώρες λιγότερο το χρόνο ή 30 μέρες λιγότερο το χρόνο χωρίς να στερηθεί τίποτα.
Επίσης, πολλοί καπνιστές αναφέρουν ότι λόγω της αύξησης της τιμής των τσιγάρων έχουν ελαττώσει σημαντικά τον αριθμό των τσιγάρων που καπνίζουν ή ακόμα ότι το έχουν κόψει. Επομένως έχοντας δύο κίνητρα (υγεία και οικονομία) οι καπνιστές μπορούν να επιτύχουν αυτό που οι ίδιοι και οι υπόλοιποι επιθυμούν ταχύτερα: να διακόψουν το κάπνισμα.
Πηγές:http://www.enet.gr/?i=news.el.article&id=163406http://www.smokestop.gov.gr/economy.php?m2=economyhttp://www.nosmoke.gr/smokingandconsequences/articlesaboutsmoking/278-oikonomia.html
Ειρηνη Σπυρολαρι
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου